ตุ๊กตา กมลชนก ช่วยจันทร์ สาวไทยจากพัทลุง ผู้ที่เดินทางออกนอกประเทศไทยครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่เธอต้องสัมผัสหิมะ แม้ว่าจะมีการเตรียมตัวแล้ว แต่ประสบการณ์ หนาว ได้ญี่ปุ่น ถือเป็นสิ่งหนึ่งที่เธอได้เรียนรู้จากการเดินทางครั้งนี้ ที่สำคัญ แม้จะหนาวเพียงใด ความอบอุ่นจากเพื่อนร่วมค่ายคือสิ่งสำคัญที่ทำให้เธอผ่านความหนาวเหน็บมาได้

เป็นครั้งแรกที่ฉันไปต่างประเทศ เนื่องจากต้องการสื่อสารภาษาอังกฤษ ท่องเที่ยว และเรียนรู้วัฒนธรรมในต่างประเทศ ฉันเลือก KuriKoma Goken ประเทศญี่ปุ่น เพราะมีทรัพยากรธรรมชาติที่สวยงาม และฉันคิดว่าถ้าไปเป็นอาสาสมัครด้วย น่าจะได้ประโยชน์และประสบการณ์กลับมา  การเดินทางไปเยือน Kurikoma ช่างน่าประทับใจ เพราะเป็นหมู่บ้านอยู่ในหุบเขา ช่วงที่ฉันไปเป็นฤดูหนาว อากาศหนาวมาก -6 องศา ซึ่งฉันเป็นคนไทย เมืองร้อน ที่ไม่เคยพบอากาศหนาว ทำให้ร่างกายต้องปรับตัวมาก

แม้ว่าฉันจะเตรียมอุปกรณ์กันหนาวตามคำแนะนำ แต่ก็ยังรู้สึกหนาวมากอยู่ดี เจ้าหน้าที่ดูแลค่ายคอยดูแลฉันและเพื่อน ๆ อาสาสมัคร พยายามหาอุปกรณ์กันหนาวมาเพิ่มให้ ดูแลความสะดวกสบายเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ และทำอาหารญี่ปุ่นอร่อย ๆ ให้เรารับประทาน ฉันมีโอกาสแสดงฝีมือทำอาหารไทย 2 เมนู คือ แกงเขียวหวานไก่ และต้มยำกุ้ง แต่ต้องคอยระวังไม่ให้รสชาติเผ็ดเกินไป เพื่อน ๆ อาสาสมัครและเจ้าหน้าที่ก็ติดอกติดใจในอาหารไทย ส่วนฉันก็ชอบในรสชาติของอาหารญี่ปุ่นที่ไม่จัดจ้าน เน้นผัก และการปรุงแต่งที่น้อย

ก่อนเข้านอนฉันและเพื่อน ๆ อาสาสมัครมักทำกิจกรรมร่วมกัน เช่น เล่นเกม พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิด และมีการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมของแต่ละประเทศ ฉันได้นำเสนอเกี่ยวกับแผนที่ประเทศไทย ภูมิประเทศ สถานที่ท่องเที่ยว วัฒนธรรม และภาษาไทย 

งานหลักของการเป็นอาสาสมัคร คือ การสร้างโดมน้ำแข็ง เพื่อแหล่งเรียนรู้และทำกิจกรรมของเด็ก ๆ ในชุมชนช่วงฤดูหนาว ที่ Kurikoma Natural School โดยอาสาสมัครสมัครและเจ้าหน้าที่วางแผนและทำงานร่วมกัน ซึ่งภาษาที่ใช้ในการสื่อสารส่วนใหญ่เป็นภาษาญี่ปุ่น และมีการอธิบายเป็นภาษาอังกฤษบ้าง

 ฉันจึงต้องอาศัยเพื่อน ๆ อาสาสมัครช่วยอธิบายให้เข้าใจ บางครั้งหัวหน้าค่ายก็ใช้การวาดรูป เพื่อให้เกิดความเข้าใจในการทำงานมากยิ่งขึ้น พวกเราช่วยกันสร้างโดมน้ำแข็งอย่างค่อย ๆ เป็นค่อยไป ๆ ทามกลางอากาศที่หนาวมาก เราต้องย่ำบนหิมะ เพื่อหาจุดที่หิมะแข็งตัวเต็มที่ และตัดก้อนหิมะคล้ายอิฐขนาดใหญ่มาวางซ้อนกัน จนกลายเป็นโดมน้ำแข็ง ซึ่งอาศัยความอดทนและพละกำลังจากทุก ๆ คนในทีมจนสำเร็จ

ทุกคนภูมิใจที่ร่วมกันสร้างโดมน้ำแข็งจนสำเร็จ คืนสุดท้ายของการเป็นอาสาสมัครที่ Kurikoma เรามีปาร์ตี้เล็ก ๆ กัน พูดคุยถึงเรื่องราวที่ประทับใจของการมาเป็นอาสาสมัคร ฉันเล่าว่า ครั้งแรกที่ฉันมาถึงญี่ปุ่น ฉันเจอผู้ชายใจดีคนหนึ่ง ชี้ทางฉันให้นั่งรถไฟไปโตเกียว ฉันรู้สึกว่าคนญี่ปุ่นใจดี และครั้งแรกที่ฉันมา Kurikoma หนาวมาก แต่ฉันอบอุ่น เพราะฉันได้รับการดูแลจากเจ้าหน้าที่แคมป์ และเพื่อน ๆ อาสาสมัคร เป็นอย่างดี ทุกๆ คนและ Kurikoma จะอยู่ในความทรงจำของฉันตลอดไป” หลังจากงานปาร์ตี้ เราตัดสินใจไปนอนค้างในโดมน้ำแข็งที่พวกเราช่วยกันสร้าง ช่างน่าประหลาดใจที่ภายในโดมอุ่นกว่าอากาศข้างนอก ทุกคนหลับอย่างสบายจนเช้าวันที่เราแยกย้ายกันกลับ ขณะนั่งรถกลับไปยังสถานีรถไฟ Kurikoma จุดแรกที่พบกัน ทุกคนนั่งเงียบเหมือนจะเก็บเกี่ยวบรรยากาศดี ๆ เป็นครั้งสุดท้าย ซึ่งฉันหวังว่าฉันกลับมาอีกครั้ง แต่ไม่ใช่ในฤดูหนาวแน่นอน เพราะหนาวมากจริงๆ